مریم طلایی؛ قهرمان موتورسواری و حامی سگ های خیابانی
به گزارش سفر به مالزی، مریم طلایی، هنرمند و قهرمان موتورسواری به عنوان یکی از حامیان سگ های خیابانی در تهران شناخته می گردد که از آن ها در پناهگاهی که با امکانات شخصی خود ایجاد نموده نگهداری می نماید.
به گزارش خبرنگاران، خبرگزاری آناتولی ترکیه در گزارشی نوشت: مریم طلایی، موتورسوار و هنرمند سینمای ایران، از 150 سگ ولگردی که از خیابان جمع آوری نموده، در پناهگاهی که با امکانات شخصی خود در زمینی که اجاره نموده، نگهداری می نماید.
در جایی دور از تهران و در حومه شهریار، در میان انبار ها و کارخانه ها، زنی در یک گوشه پناهگاهی درست نموده تا محل امنی باشد برای سگ های خیابانی و بی سرپرست. سگ هایی که عموما از معلولیت و بیماری رنج می برند اینجا در محل امنی که مریم طلایی ساخته، درمان می شوند و با حمایت های او به زندگی خود ادامه می دهند تا هم از تکثیر بی رویه آن ها جلوگیری گردد و آسیبی به محیط زیست نرسد و هم ادامه زندگی خود را در این مکان حمایت شوند.
مریم طلایی، 41 سال سن دارد، او به عنوان یکی از حامیان حیوانات به ویژه سگ های خیابانی و بی سرپرست شناخته می گردد.
در محل نگهداری سگ ها را که باز می نماید، سگ هایی با نژاد های مختلف به استقبال می آیند. دور و بر مریم می چرخند و هر کدام برای اینکه خود را در بغل مریم جا کند با دیگری رقابت می نماید. برای همه آن ها نام گذاشته، سابقه بیماری و مشکلاتشان را می داند. حتی به خاطر دارد هر کدام را کجا پیدا نموده و به این مرکز آورده است. شبیه یک مادر مهربان این حیوانات را سرپرستی می نماید تا در این محیط زندگی آرامی داشته باشند و از طرفی آسیبی به محیط زیست وارد نگردد.
مریم درباره نحوه حمایتش از این سگ ها می گوید: حدود 7 سال است که یک پناهگاه کوچک دارم که به صورت خانوادگی و شخصی اداره می گردد. من کانادا زندگی می کردم و آنجا همواره داوطلب یاری به پناهگاه ها بودم و در ایران هم به مراکز بزرگ یاری می کردم.
وی با اشاره به اینکه تا زمانی که توان دارد سعی می نماید از این حیوانات حمایت کند، اضافه می نماید: سگ ها همه در مرحله اول عقیم می شوند. خیلی از سگ ها بعد از درمان وابستگی برای یاری دارند، چون یا دست و پا از دست دادند یا محدودیت بینایی دارند. مجبورم آن ها را نگه دارم. اما سگ هایی که عقیم می شوند را پلاک می زنیم و در مکان های امن رها سازی می شوند.
طلایی در پاسخ به این سوال که چرا تا این حد سگ خیابانی و بدون صاحب در ایران وجود دارد شرح می دهد:، چون بودجه ها صرف عقیم سازی نمی گردد و صرفا سگ ها را می کشند. یا اینکه یک سری افراد حیوان می خرند و بعد مدتی که نمی توانند نگهداری نمایند در خیابان رها می نمایند. همین سگ باعث آغاز یک زنجیره می گردد.
وی در فضای 850 متری که اجاره نموده است، فضایی برای زندگی سگ های خیابانی ایجاد نموده است. او سگ ها را از مکان های مختلفی آورده است به عنوان مثال در زمان زلزله کرمانشاه دو توله سگ را که آسیب دیده بودند امداد نموده و در مرکز خودش نگهداری می نماید و یا دو سگ نابینا را از کنار خیابان پیدا نموده است.
او کار های درمانی ابتدایی همانند دارو دادن و یا تزریقات واکسن را خودش انجام می دهد و برای جراحی های مختلف سگ ها را نزد پزشک می برد.
این حامی حیوانات درباره هزینه های پناهگاه سگ ها که به صورت خصوصی از سوی خودش پرداخت می گردد می گوید: هزینه های اینجا بیشتر مربوط به غذا می گردد که اسکلت مرغ را می پزیم. با کشتارگاه ها قرارداد داریم. بعلاوه نان هم به آن ها می دهیم.من در گروه های مختلف شغلی فعال هستم تا بتوانم درآمدی داشته باشم و هزینه های سگ ها تامین گردد. اما پیش آمده که دو بار ماشینم را فروخته ام تا هزینه ها را بتوانم پرداخت کنم.
منبع: فرارو