مطالعه تاریخی همه گیرشناسانه روی کرم های انگلی انگلیسی ها در طول تاریخ - سفر به مالزی

به گفته تیمی از باستان شناسان بریتانیایی، رابطه ما با کرم های روده در طول اعصار به طور قابل توجهی متفاوت بوده است.

مشخص دقیق زمان و چرایی نوسان شیوع عفونت های کرمی در طول زمان می تواند یکی دو چیز را در خصوص مدیریت عفونت های انگلی کنونی هم به ما آموزش دهد. جالب است بدانید که در دنیای مدرن هم تقریبا یک چهارم جمعیت دنیا درگیر عفونت انگلی هستند.

دانشمندان و باستان شناسان با آنالیز بقایای تخم های مقاوم و کرم ها در آثار تاریخی در قسمت توالت ها و ظروف جمع آوری مدفوع به نتایج جالبی رسیده اند.

به تازگی برای کاوش عمیق تر در همه گیرشناسی عفونت های کرم روده، محققان بقایای پیکر 464 انسان را که در 17 مکان در سراسر بریتانیا دفن شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند، که از دوران ماقبل تاریخ تا دوره انقلاب صنغتی زیست می کردند.

در بیش از یک چهارم اجساد، آنها علائم واضحی از نماتودها (کرم های گرد) متعلق به دو جنس آسکاریس و تریکوریس و سستودهای منتقله از غذا (کرم های نواری) تنیا و دیفیلوبوتریوم لاتوم را کشف کردند.

رایج ترین انگل، آسکاریس بود. حتی امروزه، این انگل یک عفونت رایج است که در روده حدود یک میلیارد نفر وجود دارد و رشد و تکامل بچه ها خردسال را کاهش می دهد.

برترین دوران برای کرم های انگلی، در دوران اشغال برتانیا به وسیله رومیان، به ویژه در منطقه کانتربری بود.

در این زمان از هر 5 بریتانیایی، یکی روده ای پر از آسکاریس داشت. این شاید به خاطر بهداشت پایین توالت های عمومی بود.

درصد مشابهی از عفونت در میان اجساد دفن شده در ایپسویچ و قرون وسطی و در لندن در دران انقلاب صنعتی کشف شد.

دوره تسلط رومی ها و قرون وسطی هر دو روزهای شکوه برای کرم های گرد و کرم های شلاقی در سرتاسر انگلیس بوده اند، به نظر می رسد که عفونت ها در اواخر قرون وسطی به اوج خود رسیده اند.

اینکه چرا هجوم انگل ها به چنین اوج هایی رسیده و سپس کاهش یافته؟ می توانیم حدس بزنیم. تغییر در نحوه مدیریت زباله، شهرنشینی، تغییر در مسیرهای تجاری… همه می توانستند نقش داشته باشند.

شاید هم تغییر شیوه آشپزی و تغییر مواد غذایی اولیه مانند استفاده از گوشت ماهی های آب شیرین یا خوک ها و گاو، موثر بوده است.

توزیع داروهای ضد کرم گرچه نقش بزرگی در کنترل عفونت دارد، اما نکته مهم تر شکستن چرخه عفونت مجدد است.

این تحقیق در PLOS Neglected Tropical Diseases منتشر شده است.