سونی شبیه به هیچ کس
به گزارش سفر به مالزی، در سال 1980 زمانی که صنایع الکترونیک به دلیل رکود اقتصاد جهانی در شرایطی سخت قرار داشتند، عده ای معتقد بودند که ستاره اقبال سونی در حال افول است، اما نوریو اوهگا، مدیر جدید سونی به جای عقب نشینی، راه کوشش برای پیشروی را با عرضه قالب جدید برای سی دی دنبال کرد و در اوایل دهه 90 میلادی بخش سرگرمی خانگی را به شکلی اثرگذار با پلی استیشن راه اندازی کرد.
با وبسایت سازمان نظام مهندسی همراه باشید.
اگر واکمن توانست سونی را به یک برند معروف در سراسر جهان تبدیل کند، اما داستان این شرکت از پیش تر آغاز شده بود. ریشه سونی به سال 1946، درست چند ماه پس از تسلیم شدن ژاپن در سرانجام جنگ جهانی دوم برمی گردد؛ زمانی که ماسارو ایبوکا محلی را برای تعمیر وسایل الکترونیکی در یک فروشگاه بزرگ در توکیو تاسیس کرد. زمانی کوتاه پس از آن بود که آکیو موریتا هم به او پیوست و آنها شرکتی به نام Tokyo Tsushin Kogyo را برپا کردند که به معنای شرکت مهندسی ارتباطات توکیو بود.
آنها تا سال 1958 از همین نام استفاده کردند اما در آن سال تصمیم دریافتد نام شرکت را به سونی تغییر دهند. این نام در زبان لاتین با کلمه sonus هم آواست که به معنای ریشه صدا ست، اما در فرهنگ آمریکایی هم با کلمه sonny به معنای پسرم هم آواست و در فرهنگ دوران پس از اشغال ژاپن به معنای پسر باهوش بود.
بانک اصلی این شرکت تازه کار درباره نام تازه قانع نشده بود اما موریتا بر درخواست خود پافشاری کرد و آنها توانستند نام سونی را برای شرکت خود ثبت نمایند. شرکت توانست در سال1955 نخستین دستگاه ضبط صوت ژاپنی را فراوری کند که نام آن Type-G بود و پس از آن پیروز به فراوری رادیو ترانزیستوری با نام TR-55 شد.
آنها این محصول را در مدت 2سال بهبود داده و با نام TR-63 به عنوان نخستین محصول شرکت سونی در بازار آمریکا عرضه کردند. به شکلی شگفت انگیز این رادیو برای قرار دریافت در جیب یک پیراهن بزرگ بود اما آنها پیراهن هایی با جیب بزرگ در اختیار فروشندگان گذاشتند و به این ترتیب ادعای آنها برای عرضه نخستین رادیوی ترانزیستوی جیبی قابل پذیرش شد! رادیوی ترانزیستوری در طول دهه بعد بازار ایالات متحده را تحت تاثیر قرار داد و تبدیل به یک محصول ضروری برای نوجوانان آمریکایی شد.
به این ترتیب شرکت تعداد محصولات فروخته شده خود را که در سال 1955 حدود 100هزار بود، در سال 1968 به 5میلیون عدد رساند که بخش مناسبی از آن از فراوریات سونی بود. شرکت با تکیه بر محبوبیت وسایلی که عرضه می کرد، توانست در سال 1960 شرکت سونی آمریکا را تاسیس کند و این نشان تجاری به زدودن برچسب کیفیت پایین از محصولات ژاپنی یاری نموده و در مقابل باعث شد که شرکت بتواند قیمت محصولاتش را در سطح بالا نگه دارد.
واکمن سونی در فرهنگ عمومی جهان با مفهوم ژاپنی شدن همراه است که مترادف کوچک شدن و برخورداری از فناوری سطح بالاست. واکمن محصولی بود که پس از عرضه در سال 1979 به شکلی تعجب آور این نشان تجاری را در جهان بهبود داد.
در سال 1980 زمانی که صنایع الکترونیک به دلیل رکود اقتصاد جهانی در شرایطی سخت قرار داشتند، عده ای معتقد بودند که ستاره اقبال سونی در حال افول است، اما نوریو اوهگا، مدیر جدید سونی به جای عقب نشینی، راه کوشش برای پیشروی را با عرضه قالب جدید برای سی دی دنبال کرد و در اوایل دهه 90 میلادی بخش سرگرمی خانگی را به شکلی اثرگذار با پلی استیشن راه اندازی کرد.
کتاب رکوردهای گینس در سال 2019 پلی استیشن را پرفروش ترین کنسول بازی ویدئویی جهان معرفی کرد که در طول 25 سال 450/19 میلیون عدد از آن به فروش رفته. به نظر می رسد که سلطه این محصول بر بازار در سال 2020 نیز با عرضه نسل جدید ادامه می یابد.
اما همه آنچه که سونی به آن دست زد، تبدیل به طلا نشد و احتمالا بتاماکس بزرگ ترین شکست در تاریخ شرکت است. قالب ذخیره تصاویر روی نوار مغناطیس در سال 1975 در ژاپن معرفی گردید و نخستین نسخه تجهیزات بتاماکس 6 ماه پس از آن در فروشگاه های ایالات متحده در دسترس بود.
اما عرضه این محصول متاسفانه با عرضه محصول در قالب وی اچ اس توسط شرکت رقیب یعنی JVC همزمان شد. این محصول در مقابل بتاماکس سونی عقب نشینی ننموده بود و در نتیجه بین دو شرکت معروف رقابت موسوم به جنگ قالب به راه افتاد.
در حالی که بتاماکس کیفیت تصویری بهتری را در اختیار می گذاشت اما قیمت مناسب تر و امکان ضبط به مدت 120 دقیقه در مقابل 60 دقیقه بتاماکس محصول سونی، باعث توجه مصرف نمایندگان به قالب VHS شد. در نهایت فروش دستگاه های بتاماکس کاهش یافت و VHS برنده جنگ قالب ها شد؛ اگرچه سونی فراوری دستگاه های بتاماکس را در سال 2002 متوقف کرد، اما تا سال 2016 فراوری نوارهای آن را ادامه داد.
سونی در دهه 1980 کوشش گسترده ای برای ایجاد همگرایی بین لوازم الکترونیکی مصرفی، موسیقی، فیلم، بازی های الکترونیکی و اینترنت که پدیده ای در حال ظهور بود کرد که منجر به صرف هزینه گسترده برای خرید شرکت هایی در این زمینه ها شد.
از جمله این خریدها شرکت CBS بود که بعدتر به موسیقی سرگرمی سونی تغییر نام داد، آنها همچنین در سال1988 با پرداخت 3.4میلیارد دلار شرکت کلمبیا پیکچرز را خریداری کردند. همه این معاملات در پایان برای سونی نتیجه خوشایندی به همراه نداشت و منجر به انتقاد تند رسانه ها شد.
سونی برای غلبه بر این موقعیت در سال2005 با انتخاب هووارد استرینگر به عنوان مدیر ارشد اجرایی سنت رایج را زیرپا گذاشت و برای نخستین بار یک فرد خارجی مدیریت شرکت الکترونیکی ژاپنی را در دست گرفت.
استرینگر برای پیشگیری از سقوط شرکت، تعداد 9هزار شغل را حذف کرد و کسب وکارهایی را که با فعالیت اصلی شرکت سازگار نبود، به فروش رساند و همکاری نزدیک بین شرکت های مختلف زیر چتر سونی را دنبال کرد.
او همچنین بازوی فیلمسازی شرکت را تقویت کرد که منجر به فراوری محصولات بسیار پیروزی همچون فیلم مرد عنکبوتی شد. با این حال گرچه تصویر قدیمی شرکت هنوز پابرجا بود، اما بعضی از محصولات جدید نتوانستند پیروزیتی کسب نمایند و شکست خوردند.
به عنوان نمونه آیبو، سگ روباتیک شرکت که در سال 1999 معرفی گردید، نتوانست توجهات را جلب کند و تا سال 2006 بدون سروصدا به کارش سرانجام داده شد. به این ترتیب 7 سال پس از آغاز کار استرینگر و ناکامی وی در پیشگیری از فرایند نزولی شرکت، در سال 2012 جای او را کازوئو هیرایی گرفت.
مدیر غیر ژاپنی نتوانست با فرهنگ سازمانی ژاپنی سونی آمیخته گردد و مسائل زبان نیز مانند دیواری مقابل وی عمل کرد. مدیر جدید به سرعت وارد عمل شد و تمرکز خود را روی بخش سنتی کسب وکار الکترونیکی شرکت گذاشت و سرگرمی و گوشی های همراه را مورد توجه قرار داد و از زیان در بخش نمایشگرها هم کاست.
بر همین اساس و در طی چند سال بعدی تعدادی از کسب وکارهای وابسته به سونی از جمله وایو که فراوری نماینده رایانه های شخصی بود، به فروش رفت تا میانه سال 2014 تعداد 20 فروشگاه سونی نیز تعطیل شد. در سال 2018 کنیچیرو یوشیدا اداره شرکت را بر عهده گرفت و موضوع پیشرفت در صنعت الکترونیک را مورد توجه قرار داد.
به این ترتیب در سال اقتصادی منتهی به 2019 شرکت توانست رکوردی در کسب سود را برای دومین سال متوالی ثبت کند که ناشی از پیروزیت بابت عرضه پلی استیشن و خدمات شبکه مربوط به آن و ارتقای حسگرهای تصویری مورد استفاده در دوربین های دیجیتال و گوشی های تلفن همراه بود.
سونی مبتکر تعداد زیادی از فناوری های موجود بوده؛ آنها در سال 1975 فناوری ضبط تصاویر روی نوارهای ویدئویی موسوم به بتاماکس را عرضه کردند، سپس در سال 1985 محصولی به نام هندی کم را عرضه و قالب ذخیره تصویر Video8 را معرفی کردند.
در سال 1979 محصول انقلابی خود به نام واکمن را معرفی کردند که نخستین ابزار پخش موسیقی قابل حمل در جهان با استفاده از فناوری نوارهای کاست بود. در ادامه و در سال 1992 آنها MiniDisc را عرضه کردند که جایگزین DCC شرکت فیلیپس بود.
همچنین پس از سال ها کوشش در زمینه فراوری و عرضه لوح فشرده و قالب های مختلف آن، سونی از پیشتازان عرضه دیسک های نوری Blue-ray بود و دستگاه دیسک گردان آن را در سال 2006 عرضه کرد. علاوه بر این در سال 1983 سونی دیسک های 3.5 اینچی را برای ذخیره اطلاعات طراحی و فراوری کرد که جایگزین دیسک های بزرگ 5.25 اینچی شد و در ادامه در سال 1998 قالب جدید ذخیره اطلاعات روی حافظه موسوم به فلش مموری را معرفی کرد.
این محصول در دوربین های دیجیتال و پخش نماینده های موسیقی قابل حمل به کار می آمد. سونی اینک در آستانه 75 سالگی بیش از 114هزار کارمند را مشغول به کار نموده و گزارش ها نشان می دهد که فروش سالانه شرکت به 79.9 میلیارد دلار رسیده و با 27 درصد سود سهام، موجب خرسندی سهامداران شده است.
*تیتر اشاره به شعار سونی در سال های 2005 تا 2009 Like.no.Other دارد
منبع: مجله شنبه