استفاده از زباله های پلاستیکی برای جذب دی اکسید کربن محیط - سفر به مالزی

این روش که در حال حاضر به وسیله تیمی در دانشگاه رایس ابداع شده، تغییری در فرآیند بازیافت پلاستیک موجود بر پایه پیرولیز است. پیرولیز مبتنی بر تجزیه حرارتی مواد در دماهای بالا در یک محیط غیرفعال از نظر شیمیایی است.

این روش با آسیاب شدن ضایعات پلاستیکی به صورت پودر شروع می گردد، سپس مواد آسیاب شده با استات پتاسیم مخلوط می گردد و سپس ترکیب نهایی در دمای 600 درجه سانتیگراد به مدت 45 دقیقه حرارت داده می گردد. انجام این کار، پودر پلاستیک را به ذرات جاذب و دارای منافذ نانومقیاس تبدیل می نماید که برای به دام انداختن مولکول های دی اکسید کربن موجود در هوا بسیار مؤثر است.

هر ذره می تواند در دمای اتاق به طور نامحدود حداکثر 18 درصد از وزن خود را برای ذخیره سازی دی اکسیدکربن به کار بگیرد. با این حال، هنگامی که ذرات مذکور تا حدود 75 درجه سانتیگراد گرم می شوند، دی اکسید کربن به دام افتاده را آزاد می نمایند که از این روش می توان برای فراوری محصولاتی مانند سوخت یا مصالح ساختمانی استفاده کرد. سپس ذره جاذب را می توان دوباره مورد استفاده قرار داد، زیرا تقریباً 90 درصد منافذ آن با آزاد شدن دی اکسیدکربن دوباره باز می شوند.

در ابتدای فراوری این ذرات یک محصول جانبی مومی شکل نیز فراوری می گردد که می تواند در شوینده ها یا روان نماینده ها استفاده گردد. مهمتر از همه آن است که در حالی که بازیافت پلاستیک های رایج مانند پلی پروپیلن یا پلی اتیلن با چگالی بالا و پایین معمولاً سخت است، آنها برای تبدیل به ذرات جذب نماینده دی اکسیدکربن ایده آل هستند.

دانشمندان تخمین می زنند که هزینه استفاده از این روش حدود 21 دلار آمریکا به ازای هر تن دی اکسیدکربن است که رقم اندکی محسوب می گردد. در فرایندهای رقیب از ترکیباتی به نام آمینه ها برای حذف دی اکسیدکربن از جریان های گاز طبیعی استفاده می گردد که استفاده از آنها 80 تا 160 دلار در هر تن هزینه دارد.