روستایی با مردمان اروپایی در قلب ایران! - سفر به مالزی

روستای زرگر واقع در شهرستان آبیک قزوین، 100 کیلومتری غرب تهران است که قصه ای عجیب و جالب دارد. مردم روستای زرگر به زبان لاتین می نویسند و به زبان رومانو که همان زرگری نام دارد، سخن می گویند. در ادامه قصه روستای رومانو قزوین را برایتان بازگو می نماییم. با خبرنگاران همراه باشید.

روستای رومانو

روستای رومانو یا زرگر یکی از روستاهای استان قزوین است که در بخش بشاریات شهرستان آبیک واقع شده است. اهالی روستای زرگر ایرانی-اروپایی هستند و به زبان فارسی و ترکی و رومانو صحبت می نمایند. زرگری ها چهره ای آریایی دارند و قامت بلندشان یادآور وایکینگ ها و گلادیاتور ها است. پیشه اصلی بومیان روستای زرگر، دامداری و کشاورزی و دینشان اسلام شیعه است.

تاریخچه روستا

تاریخچه روستا دربردارنده حقیقتی مبهم است که آن را مرموز و عجیب می نماید. زبان مادری زرگری ها، رومانو است که به آن زرگری می گویند. اما مسئله اینجاست که حتی خود بومیان روستای زرگر هنوز دقیقا نمی دانند که ریشه آن ها به کجای جهان باز می گردد و چگونه به ایران رسیدند!

روایات و افسانه های تاریخچه این روستا

برخی می گویند رومانوها قبیله ای هستند که قرن ها پیش از مرزهای شمالی ایران وارد کشور شده اند و به این دلیل که از عشایر بودند، رفته رفته در قسمت های مختلف ایران پراکنده شدند و نهایتا در استان قزوین و زرگر مستقر گردیدند.

اما به روایتی دیگر، گفته می گردد که رومانوها در حقیقت ایرانی الاصل هستند و به خاطر زبانزد بودن شجاعتشان در گذشته جزو سربازان قزلباش شاه عباس صفوی بوده اند. اگر به دیدنی های ایران علاقه دارید، مطلب بهترین جاهای دیدنی شهر نور را بخوانید.

مردم روستای زرگر خود را اهل رومانی می دانند. اما برخی دیگر می گویند که اصالت یونانی دارند و برخی دیگر هم ادعا دارند اهل ایتالیا هستند، به این دلیل که زبان آن ها رومانو است. آن ها می گویند در جنگی که سالیان قبل بین ایران و روم رخ داد، پادشاه ایران 400 نفر از رومانوها را به اسارت گرفت اما چون آن ها از اندام های ورزیده و قوی برخوردار بودند مورد عفو پادشاه قرار گرفتند و در نزدیکی قزوین سکونت یافتند.

فرهنگ و آداب و رسوم مردم روستا

• در این روستا زنی که همسرش از جهان می رود هرگز ازدواج نمی نماید.
• اگر کسی خلاف کند، از روستا طرد می گردد.
• مردمان روستا روی آداب و رسومشان بسیار تعصب دارند و به آن ها پایبند هستند.
• زرگری ها هرگز نه جدا می شوند و نه خیانت می نمایند؛ این رسم برآمده از ایل است.
• جوان های روستا از زبان، خط و اصالت رومانویی شان همچنان محفافظت کرده اند تا بتوانند نسل به نسل آن را انتقال دهند.
• تنها روستای رومانو زبان ایران، روستای زرگر محسوب می گردد که از زبان زرگری محافظت کرده است. با وجود اینکه افسانه های قدیمی زرگرها را به چند کشور اروپایی مربوط می نماید، به لاتین می نویسند و با زبان زرگری سخن می گویند، آن ها خود را ایرانی تبار می دانند و عاشق ایران هستند.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با دیگر جاذبه های گردشگری ایران، کوچک ترین کشورهای جهان کدام اند؟ را مطالعه کنید.