کاخ شناور جال محل، تحقق رویای حاکمی در هند - سفر به مالزی

کاخ شناور جال محل در نزدیکی شهر جایپور در استان راجستان هند واقع شده است که مهاراجه های سابق جایپور این کاخ تابستانی را در میان دریاچه مان ساگار بنا نموده بودند. حاکم جایپور، با توجه به خاطراتی که از کودکی خود و از کاخ دریاچه اوایپور به یاد داشت از معماران جایپور خواست تا کاخی تابستانی برای او و همسرش روی دریاچه مان ساگار بسازند. حاصل کوشش چندین ساله معماران هندی، تحقق یک رویای بهشتی بر فراز این دریاچه آرام بود. این کاخ زیبا از سنگ ها و ماسه های قرمز رنگ ساخته شده است و روی آب مکانی رویایی را در نظر مخاطبان ایجاد نموده است.

کاخ زیبای مرمرین جال محل یا قصر آب در آب های دریاچه مصنوعی شهر صورتی جایپور در استان راجستان در هند غوطه ور است. چیز زیادی در خصوص تاریخ این کاخ شناخته نشده است به جز این حقیقت که به وسیله مهاراجه مدهو سینگ در قرن هجدهم به عنوان مکانی برای مهمانی های شکار اردک ساخته شده است. بعدها پسر مهاراجه با نام مدهوسینگ دوم با اضافه کردن یک حیاط، کاخ را بزرگ تر کرد. ولی به مدت دو قرن تا نوسازی اخیر در سال 2000 متروکه شد و مورد بی توجهی نهاده شد.

کاخ شناور جال محل یک ساختمان کمیاب است، این دقیقا یک قصر نیست زیرا هیچ اتاق قابل سکونتی برای ماندن ندارد. فقط یک باغ تراس است که مهاراجه در زمان فراغت پیاده روی می نموده است. جال محل ترکیبی از سبک های متفاوت معماری مانند راجپوت و مغول است که در واقع در سراسر راجستان بسیار متداول است. معماری راجپوت عمدتا از معماری سنتی هندو الهام گرفته شده در حالی که معماری مغول به شدت تحت تاثیر معماری دوران پس از اسلام هند است.

شما میزانی از هر دو سبک را در جال محل مشاهده می کنید. راهروها و اتاق های بزرگ طبقه اول با نقاشی های بسیار زیبا تزئین شده اند. در تراس قصر یک باغ با راهروی طاقی وجود دارد. در هر گوشه ای از این کاخ برج های نیم هشت ضلعی با گنبدهای ظریف وجود دارد. در مرکز تراس یک پاویلیون مستطیل شکل به سبک بنگالی با نام Chhatri وجود دارد.

معماری کاخ شناور

معماری کاخ جال محل (کاخ شناور) دارای سبکی بسیار زیبا و خیره نماینده است و به سبک معماری مغولی طراحی شده است که یکی از سبک های رایج و متداول در راجستان بوده است. عمارت از سنگ و ماسه قرمز رنگ ساخته شده است و تزییناتی که در بیشتر نقاط این کاخ دیده می گردد به نقوش اسلیمی نزدیک تر است.

این قصر در واقع پنج طبقه دارد اما تنها طبقه بالا از آب بیرون می ماند (چهار طبقه پایین تر معمولا زیر آب قرار می گیرد به علت اینکه معمولا آب دریاچه پر است) در روی بالکن عمارت، باغی با معابر قوسی شکل طراحی شده بود و در چهار گوشه عمارت برج هایی با گنبدهای ظریف نیمه هشت ضلعی تعبیه شده؛ بعلاوه گنبد موجود در میانه بالای سقف مربوط به سبک معماری بنگالی است.

نشت و نفوذ آب در طبقات زیرین کاخ بسیار به ندرت دیده می شوند و تنها در بعضی نقاط کمی رطوبت در دیواره طبقات حس می گردد. امروزه اثری از باغ و تراس قدیمی باقی نمانده ولی به تازگی تراسی تازه و یک باغ به مانند باغ روی بام کاخ آمر، در آن جایگزین شده است. با قایق ها می توان از زیر کاخ هم عبور کرد و لذت سفر به تاریخ را به نوعی به دست آورد.

باغ اصلی جال محل سال ها پیش از دست رفته است. طی سالیان گذشته دولت هند با انجام پروژه ای به نام جال ترنگ اقدام به بازسازی و بازسازی جال محل کرد. در طی این بازسازی علاوه بر بازسازی بخش های مختلف عمارت، یک بالکن و باغ تازه نیز برای آن طراحی و ساخته شد و سعی شد که تا حد امکان مشابه باغ اصلی جال محل باشد.

درست در نقطه مقابل و رو به دریاچه مقبره ای ساخته شده از سنگ مرمر در میانه یک باغ به چشم می آید که به وسیله پادشاه جای سینگ دوم بنا شده است. این بنا دارای ستون های مرتفع بسیار زیبا و حکاکی شده به ارتفاع 20 متر از سطح زمین است که تاثیرگذاری آن را دو چندان می نماید.

گردشگری در کاخ شناور جال محل

برای رفتن به این کاخ زیبا باید از قایق سواری استفاده کرد این محل به طور دقیق در جایپور، دریاچه مانساگار نهاده شده است و گردشگران زیادی هر ساله برای تماشا این کاخ روی آب سفر می نمایند. این مکان حتی در فصل زمستان نیز دارای آب و هوایی معتدل و دلپذیر است. ماه های فروردین و اردیبهشت هم، زمان خوبی برای سفر کردن به این کاخ است اما از اواخر بهار تا اوایل پاییز نیز در جایپور فصل باران نامیده می گردد و زمان مناسبی برای بازدید از این کاخ باشکوه نیست. جال محل هر روز و از ساعت 10 تا 17 به روی بازدیدنمایندگان باز است. بازدید از این بنا حداقل 3 ساعت زمان می برد.

البته باغ اصلی این کاخ از بین رفته است و تنها بالکن ها و ساختمان اصلی به جای مانده است که آن نیز مورد بازسازی نهاده شده است.

قایق سازان قدیمی و سنتی هندوستان داری سبک خاصی برای ساخت قایق های چوبی به نام راجپوت بودند. قایقرانان، گردشگران را با قایق های چوبی منقوش با سبک آرام پارو زنی از ساحل به سمت کاخ می بردند. بازدید از این کاخ منحصربه فرد، قایق سواری روی دریاچه مان ساگار، آشنایی با تاریخ و معماری هندوستان، قدم زدن و تفرج در باغ جال محل را به همراه دارد.

می توانید، به تنهایی، به همراه دوستان یا به همراه خانواده از جال محل بازدید کنید.

دریاچه مان ساگار

دریاچه در بخش شمالی شهر جایپور، مکانی در میان دو شهر باستانی امبر و جایپور (مرکز استان راجستان) واقع شده است. این دریاچه دارای مساحتی به میزان 300 هکتار است که از شمال، شرق و غرب به تپه های اراوالی و در جنوب به زمین های مسطح و غیر قابل سکنه ای منتهی می گردد. قلعه ای به نام نهارگاره در تپه های اطراف موجود است (نهارگاه به معنی خانه ببرها است). این دریاچه مصنوعی در قرن 16 میلادی با ساخت سدی در طول رودخانه داربهوتی به وجود آمده است. دریاچه مان ساگار با بیش از 300 هکتار مساحت، زیستگاه بیش از 150 گونه پرنده مهاجر و بومی است. از جمله: فلامینگو بزرگ، مرغابی شانه به سر، مرغابی کاکل دار بزرگ، مارش (نوعی مارماهی کوچک)، شاه ماهی، مرغ مگس خوار سینه قرمز، دم جنبانک خاکستری و غیره.

گیاهان موجود در منطقه عموما از نوع جنگل های گرمسیری و استوایی هستند که مساحت حدودی 9 کیلومتر مربع را می پوشانند. بعلاوه جنگل محافظت شده کنار دریاچه شامل گونه های متفاوت حیات وحش از قبیل، آهوی کوهی، گربه وحشی جنگلی، کفتار راه راه، روباه هندی ، روباه وحشی و پلنگ است.

مسائل دریاچه مان ساگار

مکان دریاچه مان ساگار در طول قرن 15 و پیش از آن یک آبگیر طبیعی (مرداب) بود. در سال 1596، زمانی که قحطی سختی در منطقه رخ داد، حاکم آمر تصمیم به ساخت سدی در منطقه به منظور مقابله با خشکسالی گرفت که سبب بروز مسائل متعددی برای ساکنین شد. در ابتدا سد به وسیله خاک و سنگ کوارتز در قسمت شرقی دره و در میان دو تپه آمر و اماگاره ساخته شد. بعدها در قرن 17 ساختار سد به سنگی تغییر یافت، در حال حاضر سد دارای 300 متر طول و 28/5- 34/5 متر عرض است. این سد دارای سه دریچه برای تخلیه آب است که به منظور آبیاری زمین های کشاورزی در منطقه پایین سد استفاده می گردد. با گذشت سال ها آبگیر پشت سد بزرگ و بزرگ تر شد و نام دریاچه مان ساگار به خود گرفت تا در قرن هجدهم به فرمان حاکم جایپور مکانی برای ساخت جال محل باشد.

این دریاچه به مدت چندین دهه آب مورد احتیاج برای آشامیدن و آبیاری را برای ساکنان فراهم می کرد. بعلاوه محل زندگی گونه های زیادی از پرندگان نیز بود. اما در قرن اخیر این دریاچه محلی برای تخلیه زباله، فاضلاب و دیگر ضایعات صنعتی شده است. آب کثیف و بوی تعفن، بازدیدنمایندگان را از این بنای تاریخی دور نگه داشته است. در سال 2004 یک کمپانی خصوصی اداره کل منطقه دریاچه را با هدف تبدیل آن به یک محل پر رفت وآمد و یک مقصد توریستی در دست گرفته است. در دهه گذشته این کمپانی مشغول پاکسازی دریاچه و بازگرداندن کاخ بوده و به نتایج مثبتی دست یافته است. کیفیت آب بهتر شده و پرندگان بازگشته اند. جال محل هنوز برای بازدید گردشگران باز نشده است اما می توانید از چشم انداز کاخ با قایقرانی در دریاچه لذت ببرید.

اطلاعات لازم برای گردشکران

حمل و نقل

حمل و نقل عمومی

راه های معمول حمل و نقل در جایپور، تاکسی ها، موتورها، موتور سه چرخ ها، دوچرخه ها و کالسکه ها هستند. قیمت تاکسی در این شهر مناسب است. فقط قبل از کرایه کردن تاکسی یا کالسکه مسیر و میزان کرایه را معین کنید. یکی از راحت ترین راه ها برای گشت و گذار در جایپور، کرایه کردن موتور است به شرطی که هنگام رانندگی بسیار احتیاط کنید.

خودروی شخصی

رانندگی کردن در هندوستان یکی از آن کارهایی است که اغلب به دردسرش نمی ارزد؛ اما اگر قصد داشتید خودتان تا جال محل رانندگی کنید، کافی است در جهت شمال غرب و به وسیله جاده امبر برانید، کمی بعد دریاچه مان ساگار و جال محل رویایی را خواهید دید.

هزینه های جانبی

هزینه ورود و بازدید از جال محل 100 روپیه به ازای هر نفر است.

هتل و روستوران

در مجموعه جال محل رستوران ها و کافه های بسیار خوبی وجود دارد که با غذاها و نوشیدنی های مختلفی پذیرای گردشگران است. رستوران های پینکی سیتی، رینبو و شری شیام نیز در فاصله کمی از جال محل و در طول مسیر امبر قرار دارند.

در جایپور هتل های زیادی پذیرای مسافران و گردشگران هستند و شما می توانید به راحتی و با توجه به بودجه تان هتل مناسبی پیدا کنید. هتل های تریدند، لیک پالاس، ماهار هاولی، سنج و ملک محل، در نزدیکی جال محل و در ضلع غربی مسیر امبر واقع شده اند.

کشور پهناور هند که سرشار از جاذبه های گردشگری است همواره مورد توجه گردشکران ایرانی بوده است، بنابراین اگر به این شهر زیبا سفر کردید لذت تماشا کاخ شناور را از دست ندهید که بسیار جالب و تماشای است.